Tomaten soep, gepureerde aardappelen. Lijm, en rode smurrie.

In het roerende landschap van 2022, tegen de achtergrond van steeds toenemende zorgen over klimaatverandering, ontstond een unieke vorm van protest, die de fundamenten van de kunstwereld op zijn grondvesten deed schudden. Activisten, gekleed in t-shirts versierd met aangrijpende anti-olieslogans, gingen naar de zalen van gerenommeerde musea en galerieën, met een duidelijke missie: actie ondernemen tegen de klimaatcrisis. Hun doel? Niet de conventionele straten of politieke arena's, maar de vereerde meesterwerken zelf.

In 2022 waren de protesten gefocust op wereldberoemde kunstweken. De protesten werden uitgevoerd door activisten die verandering willen voor klimaat beleid.De activisten hebben meesterwerken gekozen die zo waardevol en uniek zijn om hun boodschap over te brengen. Tenzij de geïndustrialiseerde landen snel en radicaal handelen om emissie en uitstoot te stoppen en alle nieuwe olie en gas projecten stoppen, zal de wereld in stukken uiteen vallen. 

Geen van de werken heeft blijvende schade opgelopen doordat veel achter glas zitten. De klimaatactivisten lijken de meest bekende kunstwerken uit te kiezen niet om blijvende schade toe te richten, maar om media aandacht te krijgen. Directeuren van musea en galleries zijn diep geschokt door de aanvallen. De meeste instituten houden hun mond over de aanvallen om meer aandacht te voorkomen.

Ondanks dat ik de aanvallen niet goedkeur, roept het zeker de vraag op over wat waardevol is en hoe dit met maatschappelijke problemen in verband staat. Voor deze serie kiezen we ervoor om enkele beroemde kunstwerken te repliceren en deze te fotograferen in een volledig zwart op zwart, met olie bedekte omgeving. Hoewel de protesten zelf tot controverse en veroordeling hebben geleid, brachten ze ook een gesprek op gang dat al lang had moeten plaatsvinden. Een gesprek over de kruising van kunst en activisme, van waarde en kwetsbaarheid, en van de dringende behoefte aan collectieve actie in het licht van het planetaire gevaar. Terwijl de wereld met deze vragen worstelde, werd één ding overduidelijk: de tijd voor zelfgenoegzaamheid was voorbij en de tijd voor actie was nu aangebroken. Stop gewoon met olie!